Wie mensen leert sterven, leert ze leven

Montaigne “Filosoferen is een kunst”

 

Vanaf 6 februari 2014 in de boekwinkel!

‘Jij redt het wel’, gepubliceerd februari 2014 door uitgeverij Scriptum en is een persoonlijk verslag. Een drieluik: weduwe worden, zijn en loslaten. Het werd een reisgids door het land van rouw. Geschreven voor rouwenden, naasten, de sociale omgeving en bedoeld ter ondersteuning in hun proces. Voor iedereen die meer wil leren over wat rouw in kan houden. Want onderzoek wijst uit dat de rouwende de helft van zijn/haar sociale omgeving kwijtraakt: familieleden, vrienden, kennissen, collega’s. Een trieste constatering en wellicht te voorkomen als de wereld van de rouwende beter te begrijpen is door de niet rouwenden. Hoop ik dat ik met mijn boek twee verschillende werelden dichter bij elkaar heb kunnen brengen.

 

Ik weet hoe het voelt als het lot je treft. Ik ken de weerstand, de pijn en het verdriet. Weet ook wat er voor nodig is het lot te aanvaarden, te dragen en weer overeind te komen om het leven in al zijn facetten weer op te pakken.

 

Mijn man en ik zijn gelukkig met elkaar. Zakelijk en economisch gaat het ons goed. En ook onze diepste wens, de komst van ons kindje is eindelijk in vervulling gegaan. ‘Dit is de hemel! Mooier dan dit wordt het leven niet!’ denk ik … Dat is ook zo, hetzij van korte duur.

 

Amper een maand na de geboorte van onze dochter krijgt mijn man klachten wat niet veel later kanker blijkt te zijn. De hemel verandert in de hel. Onze toekomstdromen worden luchtkastelen en de weg naar kanker, chemo, bestralingen, de fysieke, emotionele en psychische rampen openbaart zich. Na anderhalf jaar overlijdt mijn lief, mijn man en vader van ons kind, blijf ik alleen achter met mijn dochter van nog geen twee jaar. Tijd om de turbulente maanden de geboorte en ziekteproces waarin ons leven op de kop stond en later zijn dood te verwerken heb ik niet. Het geld is op, ik moet werk vinden om voor ons te kunnen zorgen. Mijn leven lijkt in niets op het leven wat ik kende en ik moet alles opnieuw uitvinden. Ik deed wat ik dacht dat nodig was en negeerde mijn constante uitputting. Geen tijd, want er was altijd wel wat wat ik moest doen. Rouwen, zo blijkt, is de rauwe reflectie van de essentie van ons bestaan.

 

Tijdens het rouwen ontmoet je allerlei gevoelens en gedachten die je voorheen niet had. Intense beleving van emoties, angstaanjagende gedachten, bizarre dromen, vele fysieke klachten en onvoorstelbare vermoeidheid, je komt het allemaal tegen. Door alle emoties, gevoelens en gedachten lijkt het soms alsof je gek wordt. Rouwenden zijn niet gek geworden, soms zijn ze wel gek van verdriet.

 

Rouwen is je weg vinden in een leven waar niets meer hetzelfde is van het leven dat je kende. Rouwen is vallen en opstaan. Rouwen is verschrikkelijk vermoeiend. Het is jezelf opnieuw ontdekken, opnieuw uitvinden en vormgeven, ervaren hoe je je kunt verhouden tot de nieuwe wereld om je heen.